Rem's-sporen en de rest

Nederlandse ambassade

Het Ministerie van Buitenlandse Zaken vroeg om een solitair gebouw, waarin de vereiste en gebruikelijke veiligheid van de ambassade geïntegreerd moest worden. Dit moest worden gecominbeerd met een open en autonoom gebouw, symbool voor de Nederlandse openheid. In de richtlijnen van het Berlijnse stedenbouwkundig plan stond echter dat het bouwwerk een gesloten bouwblok moest vormen van maximaal 27 meter hoog en in 19e eeuwse stijl. Ook moest een deel van het bouwwerk voor woningen bestemd zijn.

De Nederlandse Ambassade in Berlijn werd op 2 mei 2004 officieel in gebruik genomen door Koningin Beatrix en de Duitse en Nederlandse ministers van buitenlandse zaken, Joschka Fischer en Bernard Bot. Het gebouw werd ontworpen door de Nederlandse architect Rem Koolhaas. Het ontwerp won de Architekturpreis Berlin in 2003 en de Mies van der Rohe Award for European Architecture in 2005.

De ambassade is gelegen aan de Klosterstraße in het hartje van Berlijn, aan de rivier de Spree. Het ontwerp van Koolhaas oogt als een glazen kubus. Dit "kaartenhuis", zoals Koolhaas het zelf noemt, heeft geen aparte verdiepingen, maar is gebouwd als een soort hellingbaan die door het hele gebouw cirkelt.

Het complex heeft een totale oppervlakte van 8.500 vierkante meter. In dit ontwerp zijn drie functies ondergebracht: kantoren (4.800 m2), woningen (1.500 m2) en parkeerplaatsen (2.200 m2).
Rem Koolhaas heeft de tegengestelde eisen van stad en ministerie geïntegreerd door een vrijstaande kubus met ribben van 27 meter op een podium op één hoek te plaatsen. Daaromheen ligt een L-vormig gebouw waarin een deel van de installatietechniek en drie dienstwoningen zijn ondergebracht. Op de bovensteverdieping van de kubus is een vierde woning geplaatst. Op deze manier werd een gesloten bouwblok gerealiseerd met een symbolische binnenplaats. Door het toepassen van splitlevelverdiepingen zijn er elf verdiepingen gecreëerd. Een onafgebroken looptraject beweegt zich grillig door het gebouw en verbindt de kantoorverdiepingen en de representatieve ruimten met elkaar. Deze semi-openbare ruimten liggen langs de gevel en zijn gesitueerd in het resterende gebied dat over bleef na het snijden van het traject uit het volume. Recepties zijn binnen in de kubus geplaatst.

Materialen die zijn gebruikt in het ambassdegebouw zijn beton, aluminium,copaiva hout, zebrano hout, gietvloeren en travertijn. Vanaf de oever van de Spree loopt er een zichtlijn dwars door de ambassade heen naar de Fernshturm. Juridisch is vastgelegd dat dit uitzicht op de Fernsehturm niet mag worden belemmerd door de bouw van nieuwe objecten in de zichtlijn.

Mexicaanse ambassade

De Mexicaanse ambassade is gebouwd op het terrein op Klingelhoeferstraße 3 op de hoek met Rauchstraße 27 tegenover de Koperen band van de Scandinavische ambassades. De architecten, Teodoro Gonzalez de Leon en Francisco Serrano, hebben een gebouw ontworpen in een zeer opvallende stijl. De Mexicaanse ambassade, ontworpen door Teodoro González de León en Francisco Serrano, heeft een façade van gestileerde zuilen, waarachter een atrium bevat knikt naar Maya-ontwerpen, zoals een pyramidlike tuin en een cilindrische vorm die doet denken aan Chichen-Itza. De buitenste lagen van de gevel op Klingelhoeferstraße en Rauchstraße worden gevormd door dak-hoog, verticaal schuine betonnen elementen die de indruk van een lattenbodem gordijn hebben. Achter deze gevel is er een reeks van structuren gegroepeerd rond een cilindervormig volume die het geheel een ruimtelijke samenhang geeft. Het nieuwe ambassade gebouw is geopend in november 2000.

Engelse ambassade

De Britse ambassade in Berlijn is gevestigd op 70-71 Wilhelmstraße, in de buurt van het hotel Adlon.

Het oorspronkelijke gebouw op 70 Wilhelmstraße, bekend als het Palais Strousberg en
ontworpen door August Orth, werd gebouwd in 1868 door de spoorweg magnaat Bethel Henry Strousberg. Wilhelmstraße was toen een centrum voor de Duitse overheid.

Wanneer de diplomatieke betrekkingen werden afgebroken bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog stond het gebouw leeg. Het gebouw overleefde een brand tijdens de omwentelingen van de 1919 revolutie, het gebouw werd opnieuw bezet in 1920 toen Edgar Vincent d'abernon ambassadeur werd. Het gebouw werd zwaar beschadigd door geallieerde bombardementen tijdens de oorlog en werd afgebroken in 1950. De grond bleef van de Britten.

Er werd een architectonisch wedstrijd gehouden en gewonnen door de praktijk van Michael Wilford en Partner. Het gebouw is in 2000 geopend.

De architect was zich bewust van de noodzaak voor de moderne ambassades en een goede en open relaties met het Duitse publiek, Wilford ontwierp op de begane grond een cafe, een bibliotheek en een restaurant. De veiligheids zone wordt gebruikt om te beginnen op de vierde verdieping, maar met het toegenomen risico van terroristen, zijn de openbare ruimten niet meer vrij toegankelijk.

Ambassade Denemarken, Finland, Ijsland, Noorwegen en Zweden

De ambassade die open staat voor het publiek, combineert de veiligheid, werk-en vertegenwoordiging functies van alle vijf ambassades. Het huis dient ook als centrale doorgangsweg naar de ambassades. De naam Felleshus geeft de betekenis van het gebouw en waarvoor wordt het gebruikt . Een huis voor iedereen, een huis om in te ontmoeten en samenwerken. De Felleshus heeft een auditorium voor concerten, lezingen, film bezichtigingen en conferenties, tentoonstellingsruimtes, conferentiezalen, een ruim terras en een Noorse kantine. De gevel van het gebouw is lambrisering van esdoorn hout.

De ingang wordt geopend in de vorm van een centraal geplaatste glazen front zo hoog als het gebouw. Het glazen dak hal omspant alle verdiepingen en wordt geflankeerd door slanke kolommen. Op de tweede verdieping is een uitgebreide tentoonstellingsgebied en het terras open. Op de volgende verdieping is de Noordse kantine. De muren en kolommen in de Felleshus zijn gemaakt van zichtbeton. Aanvulling op dit, het gebruik van maple hout schenkt een warme, heldere sfeer. De vloer is van licht-gekleurd, Zweeds marmer. Het gebouw is de openbare ruimte voor het hele complex en presenteert een functionele, moderne en uitnodigende sfeer voor bezoekers.

Ambassade Complex
Verbindingen tussen de landen en de politieke allianties in Noord-Europa hebben een lange geschiedenis. Denemarken, Finland, IJsland, Noorwegen en Zweden bestaan uit de zogenaamde Nordic Region en hebben een gemeenschappelijke vertegenwoordiging van belangen in de Noordse Raad (sinds 1952) en in de Noordse Raad van Ministers (sinds 1971).

De visie is een kantoor met een gemeenschappelijk gebouw, open voor het publiek, de Felleshus / Common House. Deze is omsloten door een band van koper dat overeen komt met de fundamentele gedachte van de individuele vrijheid, gecombineerd met een gevoel van eenheid. De bijna 230 meter lang en 15 meter brede koperen band is het kenmerk van het ontwerp van Berger en Parkkinen. Het bestaat uit ongeveer 4000 pre-gepatineerd lamellen en geeft het complex een uniforme uitstraling van de buitenkant. Het gebied binnen de koperen band, het plein wordt doorsneden door geometrische lijnen. Het gebied binnen deze lijnen vormen het plein, en de zijkanten van de vier kruisende stroken worden gedefinieerd door de zijkanten van de gebouwen. De rijbaan strips vormen straten tussen de afzonderlijke ambassade gebouwen. Drie waterpartijen tussen de gebouwen zijn een architectonische verwijzing naar de aansluitende zeeën tussen de Noordse landen. De ambassade gebouwen zijn op hun beurt gegroepeerd met de rangschikking van de landen op de kaart.

De Koninklijke Deense ambassade is gelegen aan de zuid-westelijke kant van de Klingelhoefer Driehoek. Het is gebouwd naar de plannen van de architectonische praktijk van Nielsen, Nielsen en is bedoeld om een pad te symboliseren. Een atrium laat voorbijgangers een blik zien in het interieur van de diplomatieke district. Het gebouw is verdeeld in drie delen die worden gekenmerkt door het gebruik van verschillende materialen: een houten trappenhuis, een glazen kubus tegenover het plein en een transparante structuur met uitzicht op de koperen band rond de vijf Scandinavische ambassades.

De Finse ambassade is gebouwd om de plannen van de architecten, Rauno Lehtinen, Pekka Maeki, en Toni Peltola, in het zuid-westelijke deel van het noordelijk deel van de Klingelhoefer Driehoek. Het is ontworpen in de vorm van een hal met overlappende trap. De kantoren zijn toegankelijk door galerieën die zich naast de hal bevinden.

Het gebouw van de Noorse ambassade is gelegen aan het noordelijke einde van het complex. Op de stompe voorkant van de ambassade is er een espen muur zo hoog als het gebouw zelf. Een stalen frame staat voor de oostelijke gevel. Cafes, receptie kamers en een terras in de tuin worden ondergebracht in een kleine driehoekige binnenplaats.

De Zweedse ambassade is gebouwd naar de plannen door de architect Göteborg, Gert Winghårdh, in het noord-oostelijke hoek van het Klingelhoefer Driehoek. Vanuit het binnenste plein. Het gebouw heeft een afgesloten indruk, maar de vlakke, verlengde gevel opent naar de koperen band. Het atrium bestaat uit verschillende achter elkaar inwerkende ruimtes en structuren. De westelijke gevel samen met de band raam en de muur strip doet denken aan de klassieke Zweedse Modernisme.

Het kleinste gebouw in de Scandinavische ambassade kwartaal is geenszins overschaduwd door zijn grotere buren. Gelegen aan het noorden van de Deense vertegenwoordiging, heeft de IJslandse ambassade zijn gebouw geplaatst met de plannen door de architect, Palmar Kristmudsson. Ontworpen als een kubus in twee delen heeft het gebouw een binnenplaats met uitzicht op de koperen band. De gespreide hoogte van het gebouw vormt een thematisch verband met het nabijgelegen Noorse ambassade gebouw.